Van Speerwerpen naar Switchball
Waarom deze hele nieuwe sport? Ooit waren speerwerpen en boogschieten essentiële sporten die je voorbereidden op de jacht. Voetbal ontstond als rituele strijd tussen gemeenschappen. In voetbal en andere teamsporten train je samenwerken ten opzichte van tegenstanders. Switchball is een sport die je voorbereid op onze tijd.

 

Onze wereld is toenemend complex en tegelijkertijd worden we steeds bewuster van onderlinge samenhang. In plaats van concurreren ten koste van, werken we steeds vaker samen in allerlei wisselende verbanden. In onze individu gerichte samenleving vinden veel mensen dat nog niet zo makkelijk, terwijl wel velen het verlangen hebben om meer met anderen samen te doen en te zijn.

 

We krijgen steeds meer inzicht in het effect van ons handelen en de druk om daar anticiperend mee om te gaan groeit. Het overleven, van ons allemaal, hangt dus steeds meer af van ons vermogen tot:​

​

• samenwerken en gemeenschapszin. Van individu moeten we meer samenspeler worden.
• zelfbewustzijn. We moeten ons bewust zijn over het effect van ons handelen.
• aanpassingsvermogen. We moeten leren flexibel omgaan met, snel, veranderende omstandigheden.

​​

Hoe kun je dat leren en trainen in een sport?
Hoe hebben we dit in Switchball verwerkt? Door een sport te creëren die op speelse wijze onze samenleving recreëert en de speler alleen dan progressie oplevert, wanneer deze de, door en voor onze samenleving, gewenste eigenschappen inzet.

Zo kan je op drie manieren winnen. Het team met de meeste punten wint, al worden die soms heel anders dan door scoren verworven. Ten tweede kun je na afloop verkozen worden tot Held en of Boeddha van het spel. In de Held worden zelfoverwinning en kwaliteit van spel beloond. In de Boeddha de speler die het meeste iedereen een winnaars gevoel bezorgd.

​

Samenwerken en gemeenschapszin.
De overgang van individu naar gezamenlijkheid krijgt vorm doordat de teams per wedstrijd worden samengesteld. Je start dus als individu en speelt dus altijd met andere mensen samen. Meestal betreden na de teamsamenstelling 5 teams het veld. Deze teams mogen naar wens onderling samenwerken. Daartoe is er bewust meer ruimte voor overleg in en om het veld.

​​

Zelfbewustzijn
Je succes hangt dus echt ook af van je vermogen om relaties aan te gaan, of succes te hebben op een manier die in balans is met je relaties. Blind scoren, als individu of als team, ten koste van tegenstanders kan leiden tot gebrek aan samenwerkingspartners in het veld. Je wordt dus ook geconfronteerd met het effect van je handelen. Daarnaast is evaluatie van spelers deel van de wedstrijd. Wie nooit als Boeddha of Held gezien wordt, heeft dus nog veel ruimte ter verbetering van gedrag, dat anderen als bijdragend ervaren.

​

Aanpassingsvermogen
De complexiteit en veranderlijkheid van onze samenleving vind je terug in het aan te passen speelveld en spelvorm. In aparte fases worden tijdens de wedstrijd goals verplaatst en of nieuwe spelvorm gekozen, van bijv. handbal in frisbeeën. Ook kunnen samenwerkingspartners overlopen of zelfs verraad plegen, waarna alle verhoudingen in het veld anders kunnen komen te liggen. Bitterheid en onvrede helpen dan niet. Vrolijk samenspel en al spelend aan relaties werken is de beste manier om met dergelijke tegenslag om te gaan.

​

De Held en de Boeddha
Tenslotte ontwikkelen spelers een balans tussen resultaatgerichtheid en samenspel met de omgeving. De Held is meestal de speler met het mooiste verhaal of mooiste inzet. De man of vrouw die zich echt betrokken en actief in de wedstrijd heeft gegooid. Je wordt de Boeddha door samenspel en plezier van iedereen te bevorderen. Ook sportief gedrag en goede relaties met iedereen spelen mee. Je kan voor een van beide aspecten gaan of beide proberen te ontwikkelen. Eigenlijk heeft elke organisatie of gemeenschap deze beide archetypen nodig om te groeien. Tegelijkertijd zorgen we met de aandacht voor beide rollen voor een gezonde balans, tussen aandacht voor het individuele en het gezamenlijke.​

 

 

 

 

 

 

​